Udział studentów III roku geografii w XIII Sesji Paleolimnologicznej, 23-24.03.2023, Bydgoszcz
W dniach 23-24 marca 2023 na Wydziale Nauk Geograficznych Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy odbyła się XIII Sesja Paleolimnologiczna „Ekosystemy jeziorno-torfowiskowe – jeszcze naturalne czy już antropogeniczne?”. Wzięło w niej udział siedmioro studentów III roku geografii prezentując dwa wystąpienia będące efektem pracy 14-osobowego studenckiego zespołu badawczego pod kierunkiem dr Witolda Juchy i dr Daniela Okupnego.
Na pierwszej sesji referatowej wygłoszony został referat pt. Torfowiska Kotliny Orawsko-Nowotaskiej – zasięgi śladów eksploatacji w świetle materiałów ALS. Wybrany do referatu obszar badań stanowi największy kompleks torfowisk w polskich Karpatach, pomimo znacznie zmniejszonej powierzchni i rozczłonkowania tych obiektów w ciągu kilkuset lat pozyskiwania z nich torfu. Cechą charakterystyczną pozostałości kopuł torfowiskowych w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej jest ich widoczność w wysokorozdzielczych modelach terenu bazujących na skanowaniu laserowym (ALS), dzięki czemu można dokonać ich delimitacji z użyciem metody interpretacji wizualnej modelu. Oprócz określenia zasięgu wykonano także ocenę zasięgu i wielkości zmian ukształtowania terenu na tych obiektach – sieci odwodnień oraz miejsc, w których dokonywano eksploatacji torfu na skalę przemysłową. Wystąpienie przygotowane przez Witolda Juchę, Julię Jakóbik, Gabrielę Jurowaty, Dariusza Kuśnierza, Paulinę Mareczkę, Daniela Okupnego, Karolinę Pałkę, Piotra Sęka, Martę Piszczek i Kingę Toporkiewicz spotkało się z dużym zainteresowaniem, z uwagi na wykorzystanie rzadko używanych w paleolimnologii metod teledetekcyjnych.
Na sesji posterowej ogłoszony został poster pt. Ślady dawnych i współczesnych mis jeziornych w zlewni Słubi (Pojezierze Myśliborskie) w wysokorozdzielczych materiałach teledetekcyjnych. Autorami tego wystąpienia byli Aleksandra Bobrek, Izabela Grabiec, Witold Jucha, Michał Kijowski, Natalia Konderak, Paulina Mareczka, Daniel Okupny, Izabela Rysak i Piotr Trzepla. Punktem wyjścia do opracowania posteru było jedno z podstawowych stwierdzeń dotyczących jezior – są to w sensie geologicznym obiekty bardzo nietrwałe, szybko zanikające w krajobrazie, co dotyczy zwłaszcza obiektów niewielkich powierzchniowo i płytkich. Ślady po ich misach jeziornych pozostają jednak widoczne zarówno w ukształtowaniu terenu, jak i w charakterze roślinności występującej na ich terenie. Ich liczbę i zasięg również można zbadać z użyciem danych ALS, dlatego na potrzeby posteru przeprowadzono interpretację modelu w kierunku widocznych wszystkich mis jeziornych i porównano je z aktualną bazą danych MPHP. Nie sposób na podstawie badania teledetekcyjnego określić wieku funkcjonowania poszczególnych zbiorników, w niektórych przypadkach teren mógł zostać wyrównany, np. pod grunty orne. Niemniej przy oznaczeniu wszystkich widocznych mis jeziornych uzyskano ich ponad trzykrotnie większą liczbę i ponad dwukrotnie wyższą jeziorność, niż te same parametry dla zbiorników funkcjonujących obecnie, określone na podstawie MPHP.
